Budowa prewencyjnych programów treningowych z pomocą najbardziej optymalnych środków, zależy w dużej mierze od wyników testów funkcjonalnych, obciążeń treningowych, rodzajów i celów treningowych, a także liczby oraz typów przebytych urazów. Istotnym elementem treningu prewencyjnego jest wdrożenie programu ćwiczeń oraz zadań korekcyjnych w przypadku zaobserwowania zaburzeń wynikających z nieprawidłowości układu ruchu takich jak: zaburzenia stabilizacji tułowia, brak pełnego zakresu ruchu w stawie, funkcjonalne skrócenie grup mięśniowych. Zestawienie tych wszystkich aspektów zapewnia nam uzyskanie zamierzonych efektów.
Prewencja urazów i przeciążeń ma największe znaczenie w sporcie wyczynowym. Trening prewencyjny ma na celu zapobieganie występowania urazów. Powinien on stanowić integralną część całego procesu treningowego, także podczas rekreacyjnego uprawiania aktywności fizycznej. Bez odpowiedniego treningu pasywne struktury aparatu ruchowego w specyficznych warunkach nie są wystarczająco przygotowane do stabilizowania poszczególnych systemów stawowych. W takim przypadku powstaje bardzo często kontuzja, ponieważ zaangażowane struktury są zbyt mocno obciążone i przekroczona zostaje ich fizjologiczna granica.
Prawidłowy trening prewencyjny zaczyna się od prawidłowego wzorca oddychania, stabilizacji centralnej i ustalenia odpowiedniej postawy. Kręgosłup powinien być zawsze jednocześnie mobilny i stabilny na tyle, aby być przygotowanym na różnego rodzaju sytuacje przy ogromnych obciążeniach. Układając trening główny nacisk należy położyć na mięśnie głębokie tułowia. Należy pamiętać o zachowaniu pełnej ruchomości kręgosłupa, co warunkuje utrzymanie właściwej postawy ciała w ruchu. Utrzymanie właściwej pozycji wyjściowej ma ogromny wpływ na przebieg ruchu. W momencie gdy ruch rozpoczyna się w niewłaściwej pozycji, mózg próbuje wyrównywać te zaburzenia poprzez zmiany w mechanice ciała.
Podczas treningów, poprzez nieświadomie powtarzane ruchy o nieprawidłowym wzorcu dochodzi do „zapamiętania” pozycji przykurczonych włókien mięśniowych. Za każdym razem włókna wracają do długości zapamiętanej w układzie nerwowym. Zasada ta ma identyczne zastosowanie po przebytych urazach ponieważ osłabione mięśnie zmieniają wzorzec ruchowy, aby podświadomie oszczędzać te uszkodzone. Błędny wzorzec nasila się po wyleczeniu urazu, dzięki czemu organizm oszczędza kontuzjowane struktury. Dbałość o odpowiednie wzorce ruchowe warunkuje utrzymanie odpowiedniej siły i elastyczności mięśni.
W pierwszej kolejność należy pracować z wzorcami ruchowymi z którymi występuje najwięcej trudności oraz szczególnie z tymi, przy których dochodzi do największych asymetrii między prawą i lewą stroną ciała. Absolutną podstawą w programie są ćwiczenia rozciągające oraz ćwiczenia mające na celu zakotwiczenie w mózgu nowo wprowadzonych mobilności. Następnie wprowadzane jest podwyższenie stabilności poszczególnych segmentów wzorca ruchowego. W ostatniej fazie wdrożone zostają kombinacje dynamicznych i pasywnych form nauczania ruchowego aby szybciej doszło do wyrównania odpowiednich deficytów poprzez kształtowanie motoryczności podstawowej. Działanie to jest działaniem prewencyjnym i powinno stanowić podstawę do rozwijania kolejnych elementów motoryki ukierunkowanej na siłę, szybkość, wytrzymałość czy moc.
Współczesny sport, czy to zawodowy czy też amatorski, stawia przed nami coraz większe wyzwania na drodze do wymarzonego celu. Dlatego tak ważne jest by budować formę na solidnych fundamentach. Do niedawna programy prewencyjne skupiały się na określonym obszarze, który z założenia był najbardziej narażony na uraz. Dziś stan wiedzy który mamy pozwala nam spojrzeć szerzej na problem urazów sportowych i wprowadzać działania prewencyjne w globalnym spojrzeniu na trening.
Jeżeli chcesz trenować mądrze i poruszać się właściwie zapraszam do kontaktu.