Funkcjonalna Ocena FMS jest badaniem mającym na celu zidentyfikowanie ograniczeń i asymetrii ludzkiego ciała. Odbywa się za pomocą oceny wykonania siedmiu podstawowych zadań ruchowych. Zadania te są kluczowe dla jakości poruszania się i funkcjonowania. Siedem bazowych wzorców ruchowych stworzono, aby strategia ruchu, jaką można ocenić była łatwa do zaobserwowania dzięki ujawniającym się dysfunkcjom, słabościom i zaburzeniom. Badanie przeprowadza się za pomocą specjalistycznego przyboru. Po przeprowadzonej ocenie, osoba zapoznaje się ze szczegółowymi informacjami na swój temat, jak również otrzymuje raport podsumowujący sporządzony w czasie późniejszym przez badającego. W wyniku analizy dysfunkcji w danym obszarze wprowadzane są ćwiczenia korekcyjne oraz ich progresje.
TESTY PODSTAWOWE
Głęboki przysiad – Deep Squat.
Pozycja wyjściowa: stopy ustawione równolegle na szerokość bioder, sylwetka wyprostowana, poprzeczka trzymana na wyciągniętych ramionach rozstawionych na szerokość barków. Ruch: Zadaniem badanego jest zejście biodrami jak najniżej utrzymując drążek jak najniżej. Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: ograniczenia ruchomości stawów ramiennych oraz klatki piersiowej, zaburzenia kontroli osiowości kończyn dolnych, ograniczenia zgięcia grzbietowego, stawów skokowych, ograniczenia ruchomości stawów biodrowych.
Przeniesienie nogi nad płotkiem- Hurdle Step.
Pozycja wyjściowa: Ustawienie na wprost płotka, stopy ustawione równolegle na szerokość bioder, czubki butów dotykają do dolnej poprzeczki płotka, sylwetka wyprostowana, drążek leży na barkach i jest podtrzymywany rękami. Wysokość płotka równa się odległości podłogi do guzowatości piszczeli. Ruch: Badany ma za zadanie przenieść stopę nad płotkiem nie dotykając płotka a następnie dotknąć piętą do podłoża. Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: brak stabilności miednicy w płaszczyźnie strzałkowej lub/ i czołowej, brak dysocjacji ( oddzielenia) ruchu w stawie biodrowym od ruchu miednicy, zaburzenia równowagi, zaburzenia osiowości kończyn dolnych podczas ruchu zgięcia w biodrze.
Przysiad w wykroku – In-Line Lunge.
Pozycja wyjściowa: Stopy ustawione w linii, odległość pięty nogi wykrocznej od czubka buta nogi zakrocznej, równa jest odległości podłogi od guzowatości piszczeli. Sylwetka wyprostowana, drążek trzymany oburącz u góry na wysokości lordozy szyjnej na dole na wysokości lordozy lędźwiowej. Jeśli nogą wykroczną jest noga prawa, to drążek u góry trzyma ręka lewa. Ruch: Osoba wykonująca test ma za zadanie z pozycji wyjściowej zejść do pozycji w której kolano kończyny zakrocznej dotyka do podłoża ( Listwy FMS). Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: ograniczenia ruchomości stawów skokowych, utrata równowagi, brak możliwości symetrycznego obciążenia kończyn, zaburzenia kontroli ekscentrycznego hamowania (badany nie jest w stanie utrzymać pionowej postawy).
Mobilność obręczy barkowej- Shoulder Mobility.
Pozycja wyjściowa: Sylwetka wyprostowana, ramiona wyprostowane wzdłuż ciała. Ruch: Badany składa dłonie w pięści a następnie wykonuje ruch, którego zadaniem jest połączenia obu pięści za plecami . Jedna kończyna wykonuje ruch wyprostu i rotacji wewnętrznej, druga zgięcia i rotacji zewnętrznej, następnie badany wykonuje ruch odwrotny. Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: ograniczenia rotacji zewnętrznej i wewnętrznej w stawie ramiennym, ograniczenia ruchomości klatki piersiowej, zaburzenia stabilności łopatek.5.
Uniesienie wyprostowanej nogi z leżenia tyłem – ASLR.
Pozycja wyjściowa: Leżenie tyłem, kończyny dolne wyprostowane przylegają do podłogi, neutralnie ustawiony staw skokowy , kończyny górne spoczywają wzdłuż tułowia. Ruch: Testowany wykonuje ruch zgięcia w stawie biodrowym przy zachowaniu wyprostowanego stawu kolanowego w kończynie testowanej jak i w kończynie przeciwnej. Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: ograniczenie długości mięśni grupy kulszowo- goleniowej, zaburzenie stabilności miednicy w płaszczyźnie strzałkowej i poprzeczne.
Test Pompki – Trunk Stability Push Up.
Pozycja wyjściowa: Leżenie przodem, ręce z szeroko rozstawionymi palcami, ustawione tak, że kciuki są na wysokości oczodołów, łokcie aktywnie uniesione nad podłożem, stopy na szerokość bioder, czubki butów dotykają do podłogi, pięty w górze. Ruch: Wykonujący test ma za zadanie odepchnąć się od podłoża do pozycji gdzie łokcie będą wyprostowanie a tułów nad ziemią. Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: zaburzenia stabilności miednicy w płaszczyźnie strzałkowej , asymetrie w obciążeniu kończyn górnych, zaburzenia stabilności łopatek w płaszczyźnie strzałkowej.
Test stabilności rotacyjnej – Rotational Stability.
Pozycja wyjściowa: Klęk podparty, ręce na szerokość barków, ustawione pod barkami, kolana na szerokość bioder, ustawione pod biodrami. Dłonie oraz kolana powinny dotykać do listwy. Ruch: Zadaniem testowanego jest uniesienie kończyny górnej i dolnej po tej samej stronie a następnie dotknięcie kolanem do łokcia. Ruch powinien być wykonany trzykrotnie. Najczęściej obserwowane zaburzenia możliwe do wykrycia za pomocą testu: stabilność tułowia w płaszczyźnie czołowej, stabilność miednicy w płaszczyźnie strzałkowej , kontrola wyprostu w stawie biodrowym.
TESTY PROWOKACYJNE BÓL
Test pasywnego przeprostu.
Pozycja wyjściowa: Leżenie przodem , dłonie na wysokości klatki piersiowej.
Ruch: Badany wykonuje ruch odepchnięcia od podłoża. Miednica powinna pozostać w kontakcie z podłożem.
Test palce podłoga.
Pozycja wyjściowa: pozycja stojąca.
Ruch: Zadaniem testowanego jest dotknięcie palcami do podłogi.
Test prowokacyjny barku.
Pozycja wyjściowa: pozycja stojąca, dłoń spoczywa na barku kończyny przeciwnej.
Ruch: Wykonujący test ma za zadanie unieść łokieć kończyny testowanej w kierunku czoła.
Ukłon japoński.
Pozycja wyjściowa: klęk podparty.Ruch: Badany cofa miednice jak najdalej, dłonie pozostawiając w tym samy miejscu.
