Zadaniem oceny funkcjonalnej jest określenie poziomu sprawności fizycznej oraz kompetencji ruchowej, która zawiera:
- historię klienta;
- badanie wzorców ruchowych.
W wielu przypadkach, istotne jest uzupełnienie badania funkcjonalnego w ruchu prowokacyjnym, specjalistycznymi testami lub diagnostyką medyczną np. obrazowaniem narządu ruchu (RTG, MRI, CT). Musimy mieć jednak świadomość, iż specjalistyczne, rutynowo przeprowadzane obrazowanie wysokiej rozdzielczości nie zawsze jest idealnym badaniem w postępowaniu z klientem bólowym. Ocena funkcjonalna jest tak skuteczna, ponieważ jest globalnym spojrzeniem na ciało i o wiele częściej wskazuje na przyczynę dysfunkcji niż zaawansowane metody obrazowania czy tradycyjne podejście ortopedyczne.
Funkcjonalność (prawidłowość ruchu) związana jest z umiejętnością stabilizacji w obrębie funkcjonalnego zakresu ruchu – mobilności dla danej czynności ruchowej. Jeżeli dany segment jest pozbawiony stabilności zwiększa się ryzyko kontuzji.
Testowanie w ruchu poszczególnych obszarów pozwala nam na planowanie i obserwowanie efektów treningowych z sesji na sesje oraz umiejscowienie indywidualnych zaburzeń klienta w centrum. Takie podejście daje nam całościowy obraz w przeciwieństwie do protokołów postępowania opartych na izolowanych objawach i miejscowych restrykcjach zakresu ruchu.
Obszary poddane szczegółowej diagnostyce funkcjonalnej podczas oceny:
- Głowa i odcinek szyjny kręgosłupa;
- Połączenie łopatkowo – ramienne;
- Kręgosłup Th i klatka piersiowa;
- Oddychanie;
- Brzuch;
- Połączenie lędźwiowo – krzyżowe;
- Staw kolanowy i pachwina;
- Staw skokowy i stopa.
Najwięksi mentorzy ruchu na świecie, sugerują by ocena wzorców ruchu stała się standardem dla personalizacji postępowania z klientem doświadczającym dolegliwości bólowych. Ciało funkcjonuje jako zintegrowany system i manifestuje ruch globalnie podczas wykonywania każdej czynności, a zintegrowane wzorce są wyrazem jakości ruchu i aktywacji poszczególnych grup mięśniowych w czasie.
Ocena funkcjonalna jest brakującym ogniwem w podejściu tradycyjnym do badania narządu ruchu.